آلبوم خاطرات پریناز و پریمهر

ما آدمها وقتی عکسامون رو نگاه میکنیم یادمون میاد اون لحظه کجا بودیم و چه حالی داشتیم! اتفاقی رو که پشت هر کاغذ رنگی ای که از ما وجود داره رو مرور میکنیم! اما فراموش می کنیم اون لبخند رو کی ثبت کرده! از یاد می بریم که چه کسی از بین تمام آدما بیشتر حواسش به خوب و بد ما بوده! لنز دوربین کی سمت ما ثابت مونده! به نظر من حواس جمع ترین آدم جمع همونی که از ما، قابی به یادگار باقی میذاره! همون فردیه که نگاش به نگاه ما و پیرامون ماست! پس این بار که عکس هامون رو مرور کردیم یادمون باشه اون عاشق تره اون حواس جمع تره اون مهربون تره این لحظه رو برامون ثبت کرده! ...

من همه ی چیزهای ساده را دوست دارم نم نم بارون میوه های خوشرنگ تابستون نوری که از بین درخت ها بیرون میزنه آسمان و همه ی چیزهای ساده نگاه تو و لبخند تو پیچیده ترین ساده ی این دنیاست ...

تو مثل تابستانی لبخندهایت طعم هندوانه می دهند و چشم هایت همرنگ آسمانِ آبیِ تیر است پوستت به سرخی گیلاس و موهایت به سیاهیِ شب های شهریور است بودنت مثل یک لیوان شربت آلبالو در گرمای طاقت فرسای مرداد لذت بخش است و نگاهت،همچون نسیم خنکی در روزهای آخر شهریور جانی دوباره به آدم می بخشد تو درست مثل تابستانی😍 ترکیبی از رنگ و گرما و زیبایی❤ ...

آرزو کن! بهترینها و بزرگ ترینها را بخواه! شاید بزرگترین آرزوی تو،کوچک ترین معجزه خداوند باشد آرزو کن و بخواه که آرزوی دیگران بر آورده شود! شاید برای اجابت آرزوی همسایه ات،"فقط" یک آمین کم باشد. آرزو کن!اما شادمانه و با احساس خوشبختی آرزو کن!شاید کف آرزوهای تو،سقف آرزوهای دیگری باشد آرزو کن و نگران تقدیر و سرنوشت از پیش نوشته شده نباش! شاید تقدیر شده باشد هر چه تو خواستی! آرزو کن، نه تنها برای خودت که برای دیگران!برای کسی که دو سه تا کوچه آن سو تر زندگی میکند و هیچگاه ندیدی اش. شاید او نیز در حال آرزو کردن برای توست. بگذار خوبی بدون پاسخ نماند. بگذار خدا از شنیدن آرزوهایت برای دیگران کیف کند. آرزو کن دنیا ...